Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku, a zmarł 2 kwietnia 2005 roku. Był ogłoszony papieżem 16 października 1978 roku Jako pierwszy Papież Polak podbił serca młodzieży i dorosłych .Dawał im przykład do naśladowania uśmiechem, żartami i swoim zachowaniem. Dawał nam wskazówki, jakimi powinniśmy się posługiwać w życiu codziennym. Jako papież potrafił porozumiewać się z młodzieżą i dorosłymi, dla których organizował spotkania. Dla wielu osób, nie tylko dorosłych, ale i dla młodzieży był on wielkim autorytetem. Wynika to z papieskiej biografii, którą wszyscy śledziliśmy na bieżąco.

Jan Paweł II miał w swoim życiu wiele pasji, dlatego uważam, że był to papież z ogromnymi zainteresowaniami. Był wiernym kibicem krakowskiej drużyny piłkarskiej Cracovia. Ostatnią audiencję z zespołem „Pasów" odbył w 2005 roku, kiedy to zawodnicy usłyszeli niespodziewanie z ust Głowy Kościoła słynny okrzyk: „Cracovia Pany!".

16 października 1978 roku nie było mnie jeszcze na świecie. Był i jest to zapewne niezapomniany dzień dla ludzi wierzących. Plac św. Piotra i biały dym. Nagle wychodzi nowy papież- Polak. I tutaj zaczyna się historia osoby, która zajęła w moim życiu ważne miejsce.

Aby w obiektywny sposób napisać tę pracę, musiałem cofnąć się pamięcią do ostatnich obrazów Jana Pawła II. Do dziś nie zapomnę tylu wylanych łez w tak krótkim czasie. Miałem wówczas 6 lat, gdy dowiedziałem się, że zmarł nasz ukochany Papa. Od tego momentu nieustannie nachodziło mnie pytanie, co On takiego zrobił, że cały świat bez względu na rasę, płeć, wiek, wyznanie, opłakiwał Jego odejście.

Jan Paweł II jest przede wszystkim człowiekiem. Papieżem, ratownikiem, duchownym, wiernym, bliźnim, przewodnikiem, byłym kardynałem, biskupem, kapłanem, lecz przede wszystkim człowiekiem.

I. Pokonać zakręty
Jan Paweł II. Żadne inne słowa nie wywołują w sercach Polaków tak wiele pozytywnych uczuć. Możemy czuć wtedy dumę, gdyż Polska w latach 70. XX wieku była jeszcze mało znanym krajem, a w roku 1978 gdy Karol Wojtyła został wybrany na papieża, nasz kraj był na ustach całego świata. Słowa te mogą podnieść nas na duchu, ponieważ życie Karola Wojtyły nie było usłane różami. W wieku zaledwie 9 lat stracił matkę, a już 3 tata później swojego brata. W wieku 21 lat musiał się również pożegnać z ojcem, po czym został sam na Ziemi. Mimo wielu trudności i braku osoby, która by go wspierała udało mu się osiągnąć niezwykłą rzecz i jest to dowód na to, że można osiągnąć swoje cele pomimo ogromnych przeszkód.

Papież Jan Paweł II jest dla mnie uosobieniem dobra, miłości, nadziei i pokory.
Swoją posługę w Stolicy Piotrowej rozpoczął 16 października 1978 roku i sprawował ją 9497dni, a zatem 26 lat, 5 miesięcy i 16 dni. Pamiętam Go nie tylko jako Papieża, który znacząco wpłynął na historię Kościoła katolickiego i współczesnego świata, ale również człowieka o wielkim sercu i nadziei. Ciepło, jakim obdarzał ludzi sprawiało, że garnęli się do Niego wszyscy. Nigdy się nie skarżył, nie żalił - mimo cierpienia.

Jan Paweł II urodził się 18 maja 1920 w Wadowicach. Jako chłopiec był utalentowany i wysportowany - grał w piłkę nożną, jeździł na nartach. Uwielbiał piesze wędrówki po górach oraz wycieczki krajoznawcze. W czasie nauki w gimnazjum zainteresował się teatrem, a po kilku latach wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny. W 1938 roku zaczął studia na Wydziale Filozoficznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z uwagi na wybuch wojny nie ukończył studiów.

Są ferie zimowe roku 1966. Tu na stoku Kasprowy Wierch spotykam miłego, uśmiechniętego człowieka w czarnej czapce z pomponikiem i ortalionowej kurtce. Jego „dobra aura" i przyjazne spojrzenie zwraca uwagę każdego. Państwową Kolejką Linową jadę na Kasprowy za zwykłym narciarzem, a ten człowiek okazuje się później księdzem arcybiskupem Karolem Wojtyłą z Krakowa. Wszystko wyszło na jaw podczas wieczornego ogniska zorganizowanego w Zakopanem.

16 października 1978r. Karol Wojtyła został ogłoszony papieżem. Dzięki niezwykle dobremu sercu został kimś ważnym dla całego świata. Zawsze uśmiechnięty i żartobliwy sprawiał, że każdy człowiek w jego oczach chciał stać się lepszym chrześcijaninem. Starał się do każdego dotrzeć i w dużej mierze udawało Mu się to.