Postać błogosławionego Jana Pawła II kojarzy mi się z uroczystością żałobną, na której uczestniczyłem jako pięcioletni chłopiec. Uroczystość ta odbyła się 3 kwietnia 2005 r., przed pomnikiem gimnazjalnym im. Jana Pawła II w Żarowie.

Szczegółowo jednak Jana Pawła II przybliżyły mi filmy, które oglądałem w telewizji oraz rodzina i kościół. Jan Paweł II jest dla mnie osobą szczególną i godną naśladowania oraz nauczycielem, który uczy jak prawidłowo żyć. Nie potrafił obojętnie przejść obok cierpiącego. Gdy widział ludzi zmagających się z bólem wzruszał się i im bardzo współczuł. Dlatego zawsze się modlił w ich intencji. Jan Paweł II jest dla mnie świadkiem nadziei i miłości. Jest niepowtarzalnym autorytetem, czynu i umysłu. Dla wielu wiernych jest drogowskazem życia. Bez obaw można powiedzieć, że był postrzegany jako Ojciec narodu polskiego, ale i również wszystkich narodów. Starał się godnie naśladować Pana Jezusa.
Kochał góry i górskie wędrówki. Organizował wycieczki zarówno rowerowe jak i spływy kajakowe z młodzieżą. Kochał także teatr. Miał nadludzki dar jednania ludzi. Kochany był również przez ludzi innych wyznań, często ludzie o poglądach ateistycznych po spotkaniu z jego osobą nawracali się.
Papież pozostawił po sobie wiele spisanych i nie spisanych dzieł. Wszystkie wygłoszone homilie, encykliki i książki, teraz po jego śmierci są chętnie czytane przez ludzi. Chcą słuchać słów papieża, który już do nas nie przemówi. Po śmierci Jana Pawła II, jeden z dziennikarzy, który robił reportaż, zamieścił słowa „Kiedy on zamilkł, my zaczęliśmy go słuchać". Ja też chcę słuchać jego słów. Słów, które niosły światu miłość i pokój. Słów, które były ukojeniem dla wszystkich biednych tego świata. Dla mnie Jan Paweł II zaraz po Panu Jezusie jest i będzie najważniejszym przewodnikiem duchowym w ziemskiej wędrówce do nieba.

Mateusz SZEWCZAK – uczeń kl. IA
Gimnazjum w Kostomłotach
Katechetka: mgr Lidia Staworowska