Jan Paweł II był wspaniałym człowiekiem. Ca\e życie podporządkował służbie Bogu. Już jako dziecko wykazywał wielką wiarę i oddanie Najwyższemu. Bawiąc się z kolegami, nie zapominał o pójściu do kościoła na mszę, często się modlił powierzając swoje myśli, prośby i podziękowania Panu Bogu.

Cała historia rozpoczęła się w dniu 18 maja 1920 roku, gdy w Wadowicach narodził się Karol Wojtyła. Był on synem także Karola, który był zawodowym żołnierzem i pracował w Powiatowej Komendzie Uzupełnień. Mama, pani Emilia, zajmowała się domem i szyła sukienki dla przyjaciół i sąsiadów. Powracając do naszej historii, Karol Wojtyła, gdy już nauczył się mówić, zadawał bardzo dużo pytań, ponieważ był ciekawy świata. Pytał wszystkich - mamę, tatę, sąsiadki oraz listonosza. Zadawał następujące pytania: Czy anioły mają skrzydła?... Czy Pan Bóg ma wąsy?... Dlaczego piłka nie chodzi?... oraz - Czy Maryja była kiedyś dziewczynką? Lubił ,tak jak każdy chłopiec, grać w piłkę i bawić się z przyjaciółmi. Pewnego dnia w czasie meczu tak mocno kopnął piłkę, że... wybiła szybę w oknie kościoła. Nie zapominał się modlić, a Mama opowiadała mu o Bogu i Jezusie. Tuż przed I Komunią Świętą gdy trwały już przygotowania, umarła mama Karola. To był bolesny cios dla całej rodziny. Karol przyjął I Komunię, cieszył się bardzo z tego powodu, ale smucił się, że nie ma przy nim mamy. Niestety Karola czekało jeszcze jedno smutne wydarzenie - śmierć starszego brata, który był lekarzem i w czasie pracy w szpitalu zaraził się szkarlatyną i zmarł.
Czas płynął szybko, Karol chodził do szkoły, doskonale się uczył, był zdolny i pracowity. Lubił się uczyć. W każdej wolnej chwili czytał książki. Wkrótce zdobył ogromną wiedzę, zaczął studiować polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ponadto uczestniczył w zajęciach kółka teatralnego, gdyż jego pasją stał się teatr. Niestety wkrótce wybuchła II wojna światowa i przerwała normalny tryb życia przyszłego Papieża i mnóstwa innych ludzi.
Karol musiał ciężko pracować, znalazł pracę w kamieniołomach. Nim skończyła się wojna zmarł mu ojciec i Karol został sam na świecie. Rozpoczął studia teologiczne. Po wojnie został doktorem teologii i kapłanem, w 1958 roku biskupem, a w 1964 roku arcybiskupem, metropolitą krakowskim, trzy lata później kardynałem. Był dobrym człowiekiem i duszpasterzem, nikomu nie odmawiał pomocy, mimo wielu obowiązków.
16 października 1978 roku zostaje Papieżem.
Jan Paweł II całym swoim życiem pokazał, że Bóg jest dla niego najważniejszy, a każdy człowiek jest wart jego pomocy i troski. Usilną pracą osiągnął wykształcenie i został wybrany Papieżem. Pozostał skromnym człowiekiem nieobojętnym na krzywdę ludzką. Był patriotą zawsze pamiętał o swojej ojczyźnie i niósł pomoc rodakom. Całe życie uczył się i pracował. Nigdy nie oszukiwał, był uczciwy, pracowity i przyjacielski dla wszystkich ludzi. Mimo poważnych i trudnych zadań, jakie przed nim stały, nie stracił poczucia humoru i pogodnego usposobienia. Udowodnił też, że czasem trzeba zrezygnować z czegoś, co się bardzo kocha, aby poświęcić się dla czegoś, co się kocha jeszcze bardziej i co jest ważniejsze i potrzebniejsze. Dlatego zostawił teatr, choć był bardzo zdolnym aktorem i został sługą Bożym. Był bardzo wykształconym i oczytanym człowiekiem, władał wieloma obcymi językami. Wykorzystywał każdą chwilę na nauką i pomoc bliźnim. Kochał młodzież i dzieci, wspierał i pocieszał chorych i ubogich. Nie szczędził swych sił, by rozmawiać z ludźmi na całym świecie. Odwiedził wiele krajów na wszystkich kontynentach. Na spotkania z nim przybywały tysiące wiernych.
Ojciec Święty jest dla mnie autorytetem i przykładem. Chciałbym być tak pracowity i dobry. Sądzę, że ciężką pracą i uczciwym życiem można osiągnąć sukces taki jak polski Papież.

Michał PASTERNAK – uczeń kl. IIIA
Gimnazjum nr 4 we Wrocławiu
Katechetka: mgr Barbara Trela