Ojcze Święty,
Spoglądam w niebo widzę chmury. Wiem, ze na mnie patrzysz.
Tak zaczyna się nasza bez słów rozmowa.
Zastanawiam się, jak żyć?
Ty wiesz. Skromnie, blisko ludzi i Boga.
Zastanawiam się, komu wierzyć w tym zagmatwanym świecie?
Ty wiesz. Maryi.
Zastanawiam się, kim mam być w przyszłości?
Ty wiesz. Człowiekiem, który mimo swoich niedoskonałości do doskonałości dąży.
Zastanawiam się, co jest najważniejsze w życiu?
Ty wiesz. Miłość
Zastanawiam się, w którą stronę podążyć?
Ty wiesz. Za głosem sumienia – wieczność czeka.
Zastanawiam się, jak rozmawiać z ludźmi?
Ty wiesz. Cieplni, cierpliwie, radośnie.
Ty mnie uczysz, jak ważny jest każdy człowiek.
Ja wiem, że na mnie patrzysz. Radośnie pokazujesz, jak żyć.
Jesteś dla mnie jak przyjaciel, co dobrej rady udzieli, a gdy trzeba trafną reprymendą strzeli.
Jesteś Pielgrzymem Nadziei – co serce ma na lepsze zmieni.
Jesteś drogowskazem, co służy radą, a nie zakazem.
Ty uczysz mnie wybaczać i z obronnej drogi nie zbaczać.
Kochany Ojcze Święty, dziękuję Ci za twe świadectwo.
Oddaję cześć i proszę o Błogosławieństwo,
Bym miała siłę przeciwstawiać się przeciwnościom.
Kroczyć właściwą drogą, co prowadzi do Boga.

Beata Gryga, kl. III d, Gimnazjum nr 9 we Wrocławiu.
Katecheta: Ludwika Jagodzińska